چند سالی از این‌که مسئول کتابخانه‌ی سیار شهرستان رشت هستم، می‌گذرد. در این سال‌ها همیشه تلاش کرده‌م تا پرچم شهرستان و گیلان را بالا نگاه دارم.
از جام باشگاه‌های کتابخوانی گرفته تا مروجین برتر کتابخوانی، از کتابدار برتر ملی گرفته تا مدال طلای جشنواره‌ی هدهد سفید، از شرکت در همایش و ارائه مقاله گرفته تا دبیر و داور مسابقات و مانند آن.
اما هر چه جلوتر می‌روم، امیدوارتر می‌شوم، امید به دانش‌آموزان پسر و دختر در مقاطع مختلف تحصیلی که نسل‌های جدید و اصطلاحا نسل z هستند. این نسل در معرض کتاب، نه به عنوان یک رسانه‌ی مکتوب بلکه به عنوان راهی برای رسیدن به دانایی می تواند از مطالعه آن لذت ببرد، از خواندن کلاسیک‌های جهان حظ کند و از خواندن اشعار کهن و معاصر ایرانی هیجان‌زده شود.
من نه تنها دیده‌ام، بلکه زندگی کرده‌ام، شوق، انگیزه، توانمندی و خواستن را در چشم‌های کودکان محلاتی که اسم کم برخوردار و محروم را با خود یدک می‌کشند. مسکن مهر و روستاهای جاده لاکان، جانبازان و روستای پاچکنار، فخب، دیلمان، حمیدیان، یخ‌سازی و تمامی محلات و روستاهای مربوط به رشت و بخش‌های آن.
کتابخانه‌ی سیار قاصدک رشت با نام یکسان، طرح واحد هدهد سفید و سفیر دانایی به وسعت یک شهر در جاد‌ه‌ها تردد می‌کند تا سهم کوچکی در ترویج کتاب و کتابخوانی داشته باشد.
فرقی نمی‌کند مسجد باشد یا مدرسه، پارک باشد یا بهزیستی، فقط نیاز است بخواهی و همراه باشی، مابقی کارها را من انجام می‌دهم. ارتش تک نفره بودن سختی‌های زیادی دارد، ولی شیرینی بعد از سختی‌ها به دست می‌آید.
